مبحث پنجم – اخذ تأمین از اتباع دولتهای خارجی
ماده 144- اتباع دولت های خارج چه خواهان اصلی باشند ویا به عنوان شخص ثالث وارد دعواگردند ، بنا به درخواست طرف دعوا ، برای تأدیه خسارتی که ممکن است بابت هزینه دادرسی و حق الوکاله به آن محکوم گردند باید تأمین مناسب بسپارند . درخواست اخذ تأمین فقط از خوانده تبعه ایران و تا پایان جلسه اول دادرسی پذیرفته میشود .
ماده 145- در موارد زیر اتباع بیگانه اگر خواهان باشند از دادن تأمین معاف می باشند :
1- در کشور متبوع وی ،‌ اتباع ایرانی از دادن چنین تأمینی معاف باشند .
2- دعاوی راجع به برات ، سفته ، چک .
3- دعاوی متقابل .
4- دعاوی که مستند به سند رسمی میباشد .
5- دعاوی که بر اثر آگهی رسمی اقامه می شود از قبیل اعتراض به ثبت و دعاوی علیه متوقف .
ماده 146- هرگاه در اثنای دادرسی ، تابعیت خارجی خواهان یا تجدیدنظر خواه کشف شود و یا تابعیت ایران از او سلب و یا سبب معافیت از تأمین از او زایل گردد ، خوانده یا تجدیدنظر خوانده ایرانی میتواند درخواست تأمین نماید .
ماده 147- دادگاه مکلف است نسبت به درخواست تأمین ، رسیدگی و مقدار و مهلت سپردن آن را تعیین نماید و تا وقتی تأمین داده نشده است دادرسی متوقف خواهد ماند .
در صورتیکه مدت مقرر برای دادن تأمین منقضی گردد و خواهان تأمین نداده باشد در مرحله نخستین به تقاضای خوانده ودر مرحله تجدیدنظر به درخواست تجدیدنظرخوانده، قرار ردّ دادخواست صادر میگردد.
ماده 148- چنانچه بر دادگاه معلوم شود مقدار تأمینی که تعیین گردیده کافی نیست ، مقدار کافی را برای تأمین تعیین میکند . در صورت امتناع خواهان یا تجدیدنظر خواه از سپردن تأمین تعیین شده برابر ماده فوق اقدام می شود .