فصل هفتم – تأمین دلیل و اظهارنامه
مبحث اول – تأمین دلیل
ماده 149- در مواردی که اشخاص ذینفع احتمال دهند که در آینده استفاده از دلایل و مدارک دعوای آنان از قبیل تحقیق محلی و کسب اطلاع از مطلعین و استعلام نظر کارشناسان یا دفاتر تجاری یا استفاده از قرائن و امارات موجود در محل و یا دلایلی که نزد طرف دعوا یا دیگری است ، متعذر یا متعسّر خواهد شد ، میتوانند از دادگاه درخواست تأمین آنها را بنمایند . مقصود از تأمین در این موارد فقط ملاحظه و صورت برداری از این گونه دلایل است .
ماده 150- درخواست تأمین دلیل ممکن است در هنگام دادرسی و یا قبل از اقامه دعوا باشد .
ماده 151- درخواست تأمین دلیل چه کتبی یا شفاهی باید حاوی نکات زیر باشد :
1- مشخصات درخواست کننده و طرف او .
2- موضوع دعوایی که برای اثبات آن درخواست تأمین دلیل می شود .
3- اوضاع و احوالی که موجب درخواست تأمین دلیل شده است .
ماده 152- دادگاه طرف مقابل را برای تأمین دلیل احضار می نماید ولی عدم حضور او مانع از تأمین دلیل نیست . در اموری که فوریت داشته باشد دادگاه بدون احضار طرف اقدام به تأمین دلیل می نماید .
ماده 153- دادگاه می تواند تأمین دلیل را به دادرس علی البدل یا مدیر دفتر دادگاه ارجاع دهد مگر در مواقعی که فقط تأمین دلیل مبنای حکم دادگاه قرار گیرد در این صورت قاضی صادر کننده رأی باید شخصاً اقدام نماید یا گزارش تأمین دلیل موجب وثوق دادگاه باشد .
ماده 154- در صورتیکه تعیین طرف مقابل برای درخواست کننده تأمین دلیل ممکن نباشد ، درخواست تأمین دلیل بدون تعیین طرف پذیرفته و به جریان گذاشته خواهد شد .
ماده 155- تأمین دلیل برای حفظ آن است و تشخیص درجه ارزش آن در موارد استفاده ، با دادگاه می باشد .