فصل دوم- آرای قابل تجدید نظر
ماده 330- آرای دادگاههای عمومی و انقلاب در امور حقوقی قطعی است، مگر در مواردی که طبق قانون قابل درخواست تجدید نظر باشد.
ماده 331- احکام زیر قابل درخواست تجدیدنظر می‌باشند.
الف- در دعاوی مالی که خواسته یا ارزش آن از سه میلیون (3000000) ریال متجاوز باشد.
ب- کلیه احکام صادره در دعاوی غیر مالی.
ج- حکم راجع به متفرعات دعوا در صورتی که حکم راجع به اصل دعوا قابل تجدید نظر باشد.
تبصره- احکام مستند به اقرار در دادگاه یا مستند به رأی یک یا چند نفر کارشناس که طرفین کتباً رأی آنان را قاطع دعوا قرار داده باشند قابل درخواست تجدید نظر نیست مگر در خصوص صلاحیت دادگاه یا قاضی صادر کننده رأی.
ماده 332- قرارهای زیر قابل تجدید نظر است، در صورتی که حکم راجع به اصل دعوا قابل درخواست تجدیدنظر باشد:
الف- قرار ابطال دادخواست یا ردّ دادخواست که از دادگاه صادر شود.
ب- قرار ردّ دعوا یا عدم استماع دعوا.
ج- قرار سقوط دعوا.
د- قرار عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا.
ماده 333- در صورتی که طرفین دعوا با توافق کتبی حق تجدید نظر خواهی خود را ساقط کرده باشند تجدیدنظر خواهی آنان مسموع نخواهد بود مگر در خصوص صلاحیت دادگاه یا قاضی صادر کننده رأی.
ماده 334- مرجع تجدیدنظر آراء دادگاههای عمومی و انقلاب هر حوزه‌ای، دادگاه تجدیدنظر مرکز همان استان می‌باشد.
ماده 335- اشخاص زیر حق درخواست تجدیدنظر را دارند:
الف- طرفین دعوا یا وکلاء و یا نمایندگان قانونی آنها.
ب- این بند با عنایت به نسخ ماده 326 و تبصره های آن، نسخ ضمنی شده است.