مورخ 15/10/1364

ماده 1- فوریت های پزشکی به مواردی از اعمال پزشکی اطلاق می شود که بایستی بیماران را سریعاً مورد رسیدگی و درمان قرار داد و چنانچه اقدام فوری به عمل نیاید باعث خطرات جانی، نقص عضو، یا عوارض صعب العلاج و یا غیر قابل جبران خواهد بود.
ماده 2- از نظر این آئین نامه فوریت های پزشکی (اورژانس) شامل موارد زیر می شود:
1- مسمومیت ها
2- سوختگی ها
3- زایمان ها
4- صدمات ناشی از حوادث و سوانح و وسائط نقلیه
5- سکته های قلبی و مغزی
6- اغماء
7- اختلالات تنفسی شدید و خفگی ها
8- تشنجات
9- بیماری های عفونی خطرناک مانند مننژیت ها
10- بیماری های نوزادانی که نیاز به تعویض خون دارند
11- سایر مواردی که در شمول تعریف ماده 1 قرار دارد.
ماده 3- بیمار مشمول این آئین نامه شخصی است که طبق تعریفل فوریت های پزشکی (اورژانس) احتیاج به کمک فوری دارد.
ماده 4- کلیه بیمارستان ها، اعم از دولتی و غیردولتی در تمام اوقات شبانه روز و نیز درمانگاه ها و سایر موسسات درمانی در ساعات فعالیت طبق پروانه تأسیسی که از وزارت بهداری سابق دریافت داشته اند مکلف به پذیرش بیمارانی که مشمول فوریت های پزشکی هستند، می باشند.
ماده 5- در مناطقی که مرکز اورژانس وجود دارد و به نحوی از موارد فوریت های پزشکی اطلاع پیدا می کند مسئولیت مستقیم انتقال بیمار به مراکز درمانی یا مراکز اورژانس می باشد.
تبصره- همه افراد مکلفند به محض مشاهده هرگونه موارد اورژانس در صورت دسترسی به مرکز اورژانس از طریق تلفن و سایر وسائل ارتباطی فورا مورد را به آگاهی نزدیک ترین مرکز اورژانس برسانند و در صورت عدم دسترسی به واحد اورژانس نسبت به انتقال بیمار اورژانسی به نزدیک ترین مراکز درمانی اقدام نمایند.
ماده 6- در صورتی که بیمار اورژانس در واحد های بخش دولتی تحت مداوا قرار گیرد حق العلاج پزشکی که جهت مداوای بیمار فراخوانده می شود در صورتی که در ساعات غیراداری باشد برابر 50% تعرفه خدمات درمانی مورد عمل در آن مورد خاص خواهد بود.
تبصره- پزشکانی که منحصراً در بخش خصوصی به کار اشتغال دارند در صورتی که به دلیل نیاز از آنان کمک خواسته شود در تمام اوقات از مزایای این ماده استفاده خواهند نمود.
ماده 7- در صورتی که بیمار اورژانس در واحدهای درمانی غیردولتی تحت مداوا قرار گیرد هزینه درمان عتوسط بیمار طبق تعرفه خدمات درمانی پرداخت خواهد شد.
تبصره- در موارد استثنایی که بیمار استطاعت پرداخت کامل هزینه درمان خود را نداشته باشد طبق نظر کارشناسی مددکاری وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حداکثر تا 80% کل هزینه توسط آن وزارتخانه پرداخت خواهد شد. بدیهی است مابه التفاوت پرداختی وزارتخانه مذکور را خود بیمار باید به واحد درمانی مربوطه بپردازد.