- اقتصادی:

1- تمرکز دادن همه فعالیت های مربوط به رشد و توسعه اقتصادی به سمت و سوی «عدالت اجتماعی» و کاهش فاصله میان درآمدهای طبقات، رفع محرومیت از قشرهای کم درآمد.
2- ایجاد نظام جامع تأمین اجتماعی برای حمایت از محرومان و مستضعفان و مبارزه با فقر و حمایت از نهادهای عمومی و مؤسسات و خیریه های مردمی با رعایت ملاحظات دینی و انقلابی.
3- تلاش برای مهار تورم و حفظ قدرت خرید گروه های متوسط و کم درآمد جامعه و کمک به سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال برای آنان.
4- اصلاح نظام مالیاتی در جهت: برقراری عدالت در گرفتن مالیات، توجه به ضرورت تولید و سرمایه گذاری های تولیدی و ایجاد انگیزه های مردمی در پرداختن مالیات و افزایش نسبت مالیات در درآمدهای دولت.
5- اهتمام به توسعه و عمران روستاها و توجه ویژه به معیشت روستانشینان.
6- فراهم آوردن زمینه های اشتغال بیشتر با ایجاد انگیزه های مناسب و حمایت و تشویق سرمایه گذاری و کارآفرینی و توسعه فعالیت های اشتغال زا در جهت کاهش بیکاری، بخصوص در بخش های کشاورزی و صنایع تبدیلی و کارگاه های متوسط و کوچک.
7- اصلاح مقرراتی که انحصارهایی در فعالیت های اقتصادی به وجود آورده یا خواهد آورد با رعایت موارد پیش بینی شده در قانون اساسی و مصالح کشور.
8- عدم ترجیح بخش های دولتی و عمومی که فعالیت اقتصادی دارند نسبت به بخش های خصوصی و تعاونی در برخورداری از امتیازات و دسترسی به اطلاعات.
9- رعایت مندرجات بند 8 از سیاست های برنامه دوم در امر واگذاری مؤسسات اقتصادی دولت به بخش های تعاونی و خصوصی.
10- حفظ امنیت سرمایه گذاری و ارج نهادن به سازندگی و کارآفرینی و حفظ حرمت دارایی های ناشی از راه های قانونی و مشروع.
11- برنامه ریزی جامع برای دستیابی به جهش در صادرات غیرنفتی و کاستن از تکیه بر درآمدهای حاصل از صادرات نفت خام.
12- استفاده مطلوب از موقعیت و مزیت جغرافیایی کشور به ویژه در امر بازرگانی.
13- فراهم ساختن امنیت غذایی و خودکفایی در کالاهای اساسی به وسیله افزایش تولید داخلی به ویژه در زمینه کشاورزی.
14- اصلاح نظام پولی و سامان بخشیدن به بازارهای مالی کشور در جهت: حفظ ارزش پول ملی و تجهیز منابع مالی برای سرمایه گذاری مولد و اشتغال آفرین.
15- رعایت دقیق منافع ملی و اصول قانون اساسی و پرهیز از سلطه بیگانگان در جذب منابع خارجی.
16- آموزش و بازآموزی نیروی انسانی در سطوح گوناگون، برای پاسخ گویی به نیاز بنگاه های اقتصادی و فراهم ساختن مهارت ها و تخصص های لازم در همه سطوح.

- فرهنگی:

17- اعتلا و عمق بخشیدن به معرفت و بصیرت دینی و قرآنی و تحکیم فکری و عملی ارزش های انقلاب اسلامی و مقابله با تهاجم فرهنگی بیگانه.
18- زنده و نمایان نگاهداشتن اندیشه دینی و سیاسی حضرت امام خمینی رحمت ا... علیه در همه سیاست گذاری ها و برنامه ریزی ها و برجسته کردن نقش آن به عنوان یک معیار اساسی.
19- رعایت آراستگی سیمای جامعه و کشور و محیط سازندگی به ارزش های اسلامی و انقلابی.
20- جهت دهی رسانه ها بخصوص صدا و سیما به سمت سالم سازی فضای عمومی و رشد آگاهی ها و فضایل اخلاقی و اطلاع رسانی صحیح و تحقق سیاست های کلی برنامه توسعه.
21- توجه به پرورش و شکوفایی استعدادها، تشویق خلاقیت و نوآوری علمی و تقویت امر پژوهش و بالا بردن توان علمی و فناوری کشور.
22- معرفی و ترویج فرهنگ و ارزش های والای اسلام و ایران اسلامی به جهانیان و تبیین شخصیت و مبانی سیاسی و فکری امام خمینی رحمت ا... علیه به آنان و توجه به تجربه دیگر کشورها به ویژه کشورهایی که مشترکات بیشتری با ما دارند، در برنامه توسعه و شناسایی نکاتی که به موفقیت یا ناکامی آنان انجامیده است.
- اجتماعی، سیاسی، دفاعی، امنیتی:
23- گسترش و عمق بخشیدن روحیه تعاون و مشارکت عمومی و بهره مند ساختن دولت از همدلی و توانایی های عظیم مردم.
24- اهتمام به موضوع «جوانان»، ایجاد زمینه های مساعد برای پیشرفت معنوی و علمی و مسئولیت پذیری و تلاش برای رفع دغدغه هایی از قبیل ازدواج و آینده شغلی و علمی آنان.
25- تقویت نهاد خانواده و جایگاه زن در آن و در صحنه های اجتماعی و استیفای حقوق شرعی و قانونی بانوان در همه عرصه ها و توجه ویژه به نقش سازنده آنان.
26- اولویت دادن به ایثارگران انقلاب اسلامی در عرضه منابع مالی و فرصت ها و امکانات دولتی در صحنه های مختلف فرهنگی و اقتصادی.
27- اهتمام به نظم، قانون گرایی، روحیه کار و تلاش، خوداتکایی، قناعت و پرهیز از اسراف و تبذیر در سطح جامعه، به ویژه در کارگزاران و مسئولان نظام و مبارزه با فساد.
28- اصلاح نظام اداری در جهت: افزایش تحرک و کارآیی، بهبود خدمت رسانی به مردم، تأمین کرامت و معیشت کارکنان، به کارگیری مدیران لایق و امین و تأمین شغلی آنان، حذف یا ادغام مدیریت های موازی، تأکید بر تمرکززدایی در حوزه های اداری و اجرایی، پیشگیری از فساد اداری و مبارزه با آن و تنظیم قوانین مورد نیاز.
29- تقویت و کارآمد کردن نظام بازرسی و نظارت و اصلاح قوانین و مقررات در جهت رفع تداخل میان وظایف نهادهای نظارتی و بازرسی.
30- آمایش سرزمینی به عنوان چارچوب بلندمدت در برنامه ریزی ها مبنی بر اصول ذیل:
- ملاحظات امنیتی و دفاعی؛
- کارآیی و بازدهی اقتصادی؛
- وحدت و یکپارچگی سرزمین؛
- گسترش عدالت اجتماعی و تعادل های منطقه ای؛
- حفاظت محیط زیست و احیای منابع طبیعی؛
- حفظ هویت اسلامی، ایرانی و حراست از میراث فرهنگی؛
- تسهیل و تنظیم روابط درونی و بیرونی اقتصاد کشور؛
- توجه به توسعه متکی بر منابع داخلی و رفع محرومیت ها خصوصاً در مناطق روستایی کشور.
31- ثبات در سیاست خارجی براساس اصول: عزت، حکمت و مصلحت و تعقیب هدف های زیر:
- گسترش همکاری های دوجانبه و منطقه ای و بین المللی؛
- ادامه پرهیز از تشنج در روابط با کشورهای غیرمتخاصم؛
- بهره گیری از روابط برای افزایش توان ملی؛
- مقابله با افزون خواهی و اقدام متجاوزانه در روابط خارجی؛
- تلاش برای رهایی منطقه از حضور نظامی بیگانگان؛
- مقابله با تک قطبی شدن جهان؛
- حمایت از مسلمانان و ملت های مظلوم و مستضعف؛
- تلاش برای ایجاد نزدیکی بیشتر میان کشورهای اسلامی؛
- تلاش برای اصلاح ساختار سازمان ملل.
32- افزایش اقتدار دفاعی و امنیتی و انتظامی به منظور بازدارندگی و پاسخ گویی مؤثر به تهدیدها و تأمین منافع ملی و امنیت عمومی و پشتیبانی از سیاست خارجی و گسترش صلح و ثبات و امنیت در منطقه با بهره گیری از همه امکانات.
33- توجه جدی در تخصیص منابع، به وظایف مربوط به اعمال حاکمیت دولت، بهبود امنیت عمومی و پیش گیری و مقابله مؤثر با جرایم و مفاسد اجتماعی و امنیتی از طریق تقویت و هماهنگی دستگاه های قضایی، امنیتی، انتظامی.
34- بهبود و تکمیل سازمانی و توزیع جغرافیایی نیروهای مسلح، متناسب با اندازه و نوع تهدیدها و آمایش سرزمینی.
35- تقویت و توسعه و نوسازی صنایع دفاعی کشور با تأکید بر گسترش تحقیقات و سرعت دادن به انتقال فناوری های پیشرفته.
36- توجه ویژه به حضور و سهم نیروهای مردمی در استقرار امنیت و دفاع از کشور و انقلاب با تقویت کمی و کیفی بسیج مستضعفین.