1- اصلاح ساختار نظام قضایی کشور در جهت تضمین عدالت و تأمین حقوق فردی و اجتماعی همراه با سرعت و دقت با اهتمام به سیاست های مذکور در بندهای بعدی.
2- نظام مند کردن استفاده از بیّنه و یمین در دادگاه ها.
3- استفاده از تعدد قضات در پرونده های مهم.
4- تخصصی کردن رسیدگی به دعاوی در سطوح مورد نیاز.
5- تمرکز دادن کلیه امور دارای ماهیت قضایی در قوه قضاییه با تعریف ماهیت قضایی و اصلاح قوانین و مقررات مربوط براساس آن و رسیدگی ماهوی قضایی به همه دادخواهی ها و تظلمات.
6- کاستن مراحل دادرسی به منظور دستیابی به قطعیت احکام در زمان مناسب.
7- یکسان سازی آیین دادرسی در نظام قضایی کشور با رعایت قانون اساسی.
8- اصلاح و تقویت نظام نظارتی و بازرسی قوه قضاییه بر دستگاه های اجرایی و قضایی و نهادها.
9- استفاده از روش داوری و حکمیت در حل و فصل دعاوی.
10- بالا بردن سطح علمی مراکز آموزش حقوقی متناسب با نظام قضایی کشور، بالا بردن دانش حقوقی قضات، تقویت امور پژوهشی قوه قضاییه و توجه بیشتر به شرایط مادی و معنوی متصدیان سمت های قضایی.
11- بالا بردن سطح علمی و شایستگی اخلاقی و توان عملی ضابطان دادگستری و فراهم ساختن زمینه برای استفاده بهینه از قوای انتظامی.
12- تأمین نیازهای قوه قضاییه در زمینه های مالی، تشکیلاتی و استخدامی با توجه به اصول 156، 157 و 158 قانون اساسی.
13- تعیین ضوابط اسلامی مناسب برای کلیه امور قضایی از قبیل قضاوت، وکالت، کارشناسی و ضابطان و نظارت مستمر و پی گیری قوه قضاییه بر حسن اجرای آن ها.
14- بازنگری در قوانین در جهت کاهش عناوین جرایم و کاهش استفاده از مجازات زندان.
15- تنقیح قوانین قضایی.
16- گسترش دادن فرهنگ حقوقی و قضایی در جامعه.
17- گسترش دادن نظام معاضدت و مشاورت قضایی.