باب ماده 1257- هر کس مدعی حقی باشد باید آن را اثبات کند و مدعی علیه، هر گاه در مقام دفاع مدعی امری شود که محتاج به دلیل باشد، اثبات امر بر عهده اوست.
ماده 1258- دلائل اثبات دعوی از قرار ذیل است:
1- اقرار؛
2- اسناد کتبی؛
3- شهادت؛
4- امارات؛
5- قسم.

کتاب اول
در اقرار

باب اول
در شرایط اقرار
ماده 1259- اقرار عبارت از اخبار به حقی است برای غیر بر ضرر خود.
ماده 1260- اقرار واقع می‌شود بهر لفظی که دلالت بر آن نماید.
ماده 1261- اشاره شخص لال که صریحاً حاکی از اقرار باشد صحیح است.
ماده 1262- اقرار کننده باید بالغ و عاقل و قاصد و مختار باشد، بنابراین اقرار صغیر و مجنون در حال دیوانگی و غیر قاصد و مکره مؤثر نیست.
ماده 1263- اقرار سفیه در امور مالی مؤثر نیست.
ماده 1264- اقرار مفلس و ورشکسته نسبت به اموال خود بر ضرر دیّان نافذ نیست.
ماده 1265- اقرار مدعی افلاس و ورشکستگی در امور راجعه به اموال خود، به ملاحظه حفظ حقوق دیگران، منشاء اثر نمی‌شود تا افلاس یا عدم افلاس او معین گردد.
ماده 1266- در مقرّ له اهلیت شرط نیست، لیکن بر حسب قانون باید بتواند دارای آنچه که به نفع او اقرار شده است، بشود.
ماده 1267- اقرار به نفع متوفی درباره ورثه او مؤثر خواهد بود.
ماده 1268- اقرار معلق مؤثر نیست.
ماده 1269- اقرار به امری که عقلاً یا عادتاً ممکن نباشد و یا بر حسب قانون صحیح نیست اثری ندارد.
ماده 1270- اقرار برای حمل در صورتی مؤثر است که زنده متولد شود.
ماده 1271- مقرله، اگر به کلی مجهول باشد، اقرار اثری ندارد و اگر فی‌الجمله معلوم باشد، مثل اقرار برای یکی از دو نفر معین، صحیح است.
ماده 1272- در صحت اقرار تصدیق مقر له شرط نیست، لیکن اگر مفاد اقرار را تکذیب کند، اقرار مزبور در حق او اثری نخواهد داشت.
ماده 1273- اقرار به نسب در صورتی صحیح است که، اولاً تحقق نسب بر حسب عادت و قانون ممکن باشد؛ ثانیاً کسی که به نسب او اقرار شده تصدیق کند، مگر در مورد صغیری که اقرار بر فرزندی او شده به شرط آنکه منازعی در بین نباشد.
ماده 1274- اختلاف مقرّ و مقرّ له در سبب اقرار مانع صحت اقرار نیست.


باب دوم
در آثار اقرار
ماده 1275- هر کس اقرار به حقی برای غیر کند ملزم به اقرار خود خواهد بود.
ماده 1276- اگر کذب اقرار نزد حاکم ثابت شود آن اقرار اثری نخواهد داشت.
ماده 1277- انکار بعد از اقرار مسموع نیست، لیکن اگر مقرّ ادعا کند که اقرار او فاسد یا مبنی بر اشتباه یا غلط بوده شنیده می‌شود و همچنین است در صورتی که برای اقرار خود عذری ذکر کند که قابل قبول باشد: مثل اینکه بگوید اقرار به گرفتن وجه در مقابل سند یا حواله بوده که وصول نشده، لیکن دعاوی مذکور مادامی که اثبات نشده مضر به اقرار نیست.
ماده 1278- اقرار هر کس فقط نسبت به خود آن شخص و قائم مقام او نافذ است و در حق دیگری نافذ نیست، مگر در موردی که قانون آن را ملزم قرار داده باشد.
ماده 1279- اقرار شفاهی واقع در خارج از محکمه را در صورتی می‌توان به شهادت شهود اثبات کرد که اصل دعوی به شهادت شهود قابل اثبات باشد و یا ادله و قرائنی بر وقوع اقرار موجود باشد.
ماده 1280- اقرار کتبی در حکم اقرار شفاهی است.
ماده 1281- قید دین در دفتر تجار به منزله اقرار کتبی است.
ماده 1282- اگر موضوع اقرار در محکمه مقید به قید یا وصفی باشد، مقرّ له نمی‌تواند آن را تجزیه کرده از قسمتی از آن که به نفع او است بر ضرر مقرّ استفاده نماید و از جزء دیگر آن صرف نظر کند.
ماده 1283- اگر اقرار دارای دو جزء مختلف‌الاثر باشد که ارتباط تامی با یکدیگر داشته باشند (مثل اینکه مدعی علیه اقرار به اخذ وجه از مدعی نموده و مدعی رد شود)، مطابق ماده 1334 اقدام خواهد شد.