عنوان : حل اختلاف در صلاحیت بین دادگاههای عمومی رسیدگی کننده به
امر کیفری در حوزه قضائی یک استان با دادگاه کیفری 1، مرکز
استان است.
علت طرح: اختلاف نظر شعب دیوان عالی کشور
موضوع : صلاحیت ( مرجع حل اختلاف در صلاحیت بین دادگاههای شهرستان
حوزه یک استان )

خلاصه گزارش پرونده

شعب دیوان عالی کشور در مقام حل اختلاف در صلاحیت بین دادگاه حقوقی یک مشکین شهر( قائم مقام دادگاه کیفری 2 ) و دادگاه حقوقی دو مستقل پارس آباد که هر دو در حوزه یک مرکز استان قرار گرفته، آراء مختلفی صادر کرده اند به این شرح:
1- شعبه بیستم با اعلام شمول بند 3 ماده 32 لایحه قانونی تشکیل دادگاههای عمومی مصوّب 1358 بر مورد رسیدگی به موضوع را در صلاحیت دادگاه مرکز استان دانسته و پرونده را بدون رسیدگی اعاده نموده است.
2- شعبه شانزدهم مورد را مشمول بند 2 ماده 32 لایحه قانونی نامبرده تشخیص داده و با اعلام منبع بودن رأی دادگاه حقوقی یک مشکین شهر برای دادگاه حقوقی دو مستقل پارس آباد پرونده را بدون رسیدگی اعاده نموده است.
3- شعب چهارم و دوازدهم به موضوع رسیدگی و حل اختلاف کرده اند.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« مرجع حل اختلاف در صلاحیت بین دو دادگاه »
« شهرستان های حوزه یک استان، اعم از اینکه »
« بالاصاله یا به قائم مقامی نسبت به امر کیفری »
« رسیدگی نمایند، با توجه به صدر بند 3 ماده32»
« لایحه قانونی تشکیل دادگاههای عمومی مصوّب»
« 1358وبرحسب ترتیب واولویت، دادگاه کیفری »
« یک مرکز همان استان است، فلذا رأی شعبه 20»
« دیوان عالی کشورتا حدی که با این نظرمطابقت »
« دارد، صحیح تشخیص می شود.این رأی برطبق »
« ماده واحده قانون وحدت رویه قضائی مصوّب »
« 1328 برای شعب دیوان عالی کشورودادگاهها »
« در موارد مشابه لازم الاتباع است.»