عنوان: به صراحت ماده 1306 قانون مدنی عقد وقف صرفاٌ به شهادت شهود قابل اثبات نیست، لکن غاصبیت ید متصرف به عنوان مالکیت یا سبق تصرف وقف به وسیله شهادت شهود قابل اثبات است.
علت طرح: اختلاف نظر شعب چهارم وپنجم دیوان عالی کشور
موضوع: اثبات وقف با شهادت شهود
خلاصه گزارش پرونده
شعبه چهارم دیوان عالی کشور گواهی گواهان را موثر در اثبات وقفیت ندانسته وحکم فرجام خواسته را که به استناد گواهی گواهان صادر شده نقض کرده است ولی شعبه پنجم دیوان عالی کشور عمل به وقف را با گواهی گواهان قابل اثبات دانسته وچون دادگاه به درخواست اداره اوقاف در مورد نحقیق از اهالی محل برأی اثبات عمل به وقف توجه نکرده رسیدگی را ناقص تشخیص داده وحکم فرجام خواسته را نقض نموده است. موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:
« رأی هیأت عمومی »
«چون به موجب صریح ماده 1306 قانون مدنی عقد وقف صرفاٌ به وسیله شهادت شهود قابل اثبات نیست از این رو نظر شعبه چهارم دیوان عالی کشور صحیح و منطبق با ماده مزبور بوده است ، بدیهی است که غاصبیت ید متصرف به عنوان مالکیت یا سبق تصرف وقف به وسیله شهادت شهود قابل اثبات است. این رأی به موجب ماده واحده مصوب هفتم تیر ماه 1328 کمیسیون قوانین دادگستری مجلس شورأی ملی لازم الاتباع می باشد. »