عنوان: ادعای رابطه مادر و فرزوندی از جمله دعاوی نسب و در صلاحیت دادگاه مدنی خاص است.
علت طرح: اختلاف نظر شعب سیزدهم و هجدهم دیوان عالی کشور
موضوع: دعوی اثبات نسب (صلاحیت دادگاه )

خلاصه گزارش پرونده

شعبه سیزدهم دیوان عالی کشور در مقام حل اختلاف در صلاحیت بین شعب صد ودوازدهم دادگاه مدنی خاص و شعبه اول دادگاه حقوقی یک تهران در رسیدگی به دعوی بانویی که با تقدیم دادخواست به دادگاه مدنی خاص تهران به خواسته اثبات نسب ادعا نموده به علت نداشتن شناسنامه اسامی فرزندانش در شناسنامه خوانده دعوی که نامادری آنهاست ثبت گردیده و به لحاظ صدور شناسنامه برأی او، تقاضا کرده اسامی فرزندانش که در دادخواست آمده در شناسنامه اش ثبت گردد، صلاحیت دادگاه مدنی خاص را تایید کرده است ولی شعبه هجدهم دیوان عالی کشور خصوص دعوائی که خواسته خواهان تغییر نام نامادری به نام مادر تنی و واقعی بوده و بین شعب نامبرده اختلاف در صلاحیت حاصل شده با تایید صلاحیت دادگاه حقوقی یک حل اختلاف کرده است. موضوع در هیات عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« ادعای وجود رابطه مادر و فرزندی از جمله دعاوی راجع به نسب می باشد که بر طبق بند 2 ماده 3 لایحه قانونی دادگاه مدنی خاص مصوب 1358 شورأی انقلاب باید در دادگاه مدنی خاص رسیدگی شود. لذا رأی شعبه سیزدهم دیوان عالی کشور که با این نظر مطابقت دارد صحیح تشخیص می شود. این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضائی مصوب 1328 برأی دادگاه ها و شعب دیوان عالی کشور در موارد مشابه لازم الاتباع است. »