عنوان : دعوی اعسار در قبال ضرر و زیان ناشی از جرم که مورد حکم
دادگاه جزائی واقع شده برابر ماده 1 اضافه شده به قانون آئین
دادرسی کیفری 1337 قابل استماع نمی باشد.
علت طرح: اختلاف نظر شعب دادگاه استان مرکز
موضوع : دعوی اعسار از ضرر وزیان ناشی از جرم

خلاصه گزارش پرونده

شعب هشتم و دهم دادگاه استان مرکز در مورد دعوی اعسار در قبال ضرر و زیان مدعی خصوصی که مورد حکم دادگاه جزائی واقع شده، آراء مختلفی صادر کرده اند: شعبه هشتم در مورد درخواست پژوهشی شخصی از رد اعسار نسبت به ضرر و زیان مدعی خصوصی، دعوی اعسار محکوم علیه ضرر وزیان مدعی خصوصی را که در ضمن حکم کیفری و به تبع آن از دادگاه جزائی صادر گردیده باشد از شمول ماده 1 اضافه شده به قانون آئین دادرسی کیفری خارج دانسته و نتیجتاً آن ماده را ناسخ قانون اعسار تشخیص نداده و با فسخ قرار پژوهش خواسته پرونده را برای رسیدگی ماهوی به دادگاه نخستین اعاده نموده است ولی شعبه دهم در مورد مشابه با توجه به ماده مزبور دعوی را قابل استماع ندانسته و رأی دادگاه نخستین بر عدم پذیرش دعوی را تأیید کرده است.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« چون مراد از وضع ماده 1 اضافه شده به قانون»
« آئین دادرسی کیفری 1337 حمایت از حقوق »
« مدعی خصوصی بوده است تا در صورتی که »
« نتواندخسارات خود راوصول کند به درخواست»
« وی محکوم علیه در ازای هر50 ریال یک روز»
« توقیف شود واستماع دعوی اعسار درقبال ضرر»
« و زیان ناشی از جرم که مورد حکم دادگاه جزائی»
« واقع شده مغایربا روح ماده مزبوراست و نظر به»
« اینکه ماده 490 قانون آئین دادرسی کیفری در مقام »
« بیان کلی قضیه و منصرف از این معنی است که مقنن»
« خود حکم خاص در باب کیفیت اجرای این قبیل احکام»
« به دست داده است، رأی شعبه دهم دادگاه استان مرکز»
« مبنی بر عدم استماع دعوی اعسار صحیح و مطابق »
« با موازین قانونی است.»