عنوان : محرومیت از حق رانندگی از شمول تبصره ماده 19 قانون مجازات
عمومی مصوّب سال 52 خارج بوده و موجبی برای موقوف الاجرا
بودن مجازات مزبور نمی باشد.
علت طرح: اختلاف نظر شعب دادگاه جنائی استان مازندران
موضوع : تبصره ماده 19 قانون مجازات عمومی مصوّب سال 1352

خلاصه گزارش پرونده

شعب اول و دوم دادگاه جنائی استان مازندران در مورد شمول یا عدم شمول مقررات تبصره ماده 19 قانون مجازات عمومی مصوّب سال 1352 بر محرومیت از حق رانندگی موضوع ماده2 قانون تشدید مجازات رانندگان مصوّب 1328 دو رأی مختلف صادر کرده اند: شعبه اول بنابه پیشنهاد دادسرای استان مازندران حکم به موقوف الاجراء ماندن بقیه محکومیت محکوم علیه از حق رانندگی صادر نموده است. ولی شعبه دوم در مورد مشابه پیشنهاد دادسرای استان مازندران را به استدلال اینکه محرومیت از حق رانندگی از شمول مجازاتها و اقدامات تأمینی مصرح در تبصره ماده 19 قانون مجازات عمومی مصوّب 1352 محسوب نمی شود، رد کرده است.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« چون اختیار دادگاه بر حسب پیشنهاد دادستان»
« مجری حکم راجع به تقلیل مدت یا موقوف »
« الاجراء نمودن تمام یا قسمتی از مجازاتهای »
« تبعی و یا تکمیلی یا اقدامات تأمینی به شرح »
« و کیفیات مندرج در تبصره ماده19 قانون »
« مجازات عمومی اصلاحی مصوّب 1352 »
« محدود به همان مجازاتها یا اقدامات تأمینی »
« است که در تبصره مزبور به آنها اشاره شده »
« است، لذا محرومیت ازحق رانندگی از شمول»
« تبصره ماده19 قانون مذکور در فوق خارج »
« بوده و موجبی برای موقوف الاجراء ماندن »
« مجازات مزبورنمی باشد. این رأی طبق ماده»
« ماده 3 اضافی به قانون آئین دادرسی کیفری »
« مصوّب سال 1337 برای دادگاهها در موارد»
« مشابه لازم الاتباع است.»