هیئت وزیران در جلسه 8 /8 /1398 به پیشنهاد مشترک وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان بهزیستی کشور با همکاری سازمان برنامه و بودجه کشور و به استناد تبصره ماده (13) قانون حمایت از حقوق معلولان – مصوب 1396 – آیین نامه اجرایی ماده یاد شده را به شرح زیر تصویب کرد:

ماده 1 – در این آیین نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:

1 – قانون: قانون حمایت از حقوق معلولان – مصوب 1396- .
2 – وزارت: وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی.
3 – سازمان: سازمان بهزیستی کشور.
4 – فرد دارای معلولیت: افراد موضوع بند (الف) ماده (1) قانون.
5 – فرد دارای معلولیت جویای کار: افراد موضوع تبصره (1) ماده (12) قانون با تأیید سازمان.
6 – کارفرما: اشخاص حقیقی یا حقوقی که در ماده (3) قانون کار – مصوب 1369 – و بند (4) ماده (2) قانون تأمین اجتماعی – مصوب 1354- تعریف شده و اداره کارگاه ها و مؤسسات بخش خصوصی یا تعاونی را به عهده دارند.
7 – خوداشتغال (خویش فرما): فرد دارای معلولیتی که به سبب اشتغال در قالب قرارداد بیمه صاحبان حرف و مشاغل آزاد یا عناوین دیگر، پرداخت حق بیمه را بر عهده دارد.
8 – حق بیمه: وجوهی که به موجب مواد (28) و (39) قانون تأمین اجتماعی به سازمان تأمین اجتماعی پراخت می شود.

ماده 2 – معافیت های موضوع این آیین نامه به شرح زیر است :

1 – معافیت کارفرمایان از پرداخت حق بیمه سهم کارفرمایی برای افراد دارای معلولیت با ارسال فهرست حق بیمه و رعایت ماده (4) این آیین نامه در ازای به کارگیری فرد دارای معلولیت جویای کار.

2 – معافیت خویش فرمایان از پرداخت حق بیمه سهم خویش فرمایی برای افراد دارای معلولیتی که به صورت خوداشتغالی یا در کارگاه های اشتغال خانگی یا از طریق مراکز پشتیبانی شغلی مشغول به کار هستند.

تبصره 1 – مبنای معافیت بیمه سهم کارفرمایی و خویش فرمایی بر اساس میزان حداقل دستمزد ماهیانه مصوب شورای عالی کار است.

تبصره 2 – کارگاه هایی که از سایر معافیت های بیمه ای استفاده می کنند، در صورت احراز شرایط لازم و به کارگیری فرد دارای معلولیت جویای کار، می توانند از مزایای این آیین نامه نیز بهره مند شوند.

تبصره 3 – بهره مندی از مزایای این آیین نامه، الزامی برای پرداخت کمک هزینه موضوع ماده (12) قانون ایجاد نخواهد کرد.

ماده 3 – کارفرما و خوداشتغال (خویش فرما) حسب مورد موظفند به منظور استفاده از معافیت های موضوع این آیین نامه، موارد زیر را رعایت کنند:

1 – ثبت نام به عنوان متقاضی به کارگیری فرد دارای معلولیت در سامانه اشتغال سازمان و بانک اطلاعاتی کارفرمایان وزارت.

2 – پرداخت حقوق و دستمزد فرد دارای معلولیت شاغل بر اساس مصوبات شورای عالی کار و سایر قوانین و مقررات مربوط.

3 – پرداخت سایر مزایای قانونی تصریح شده در قانون کار (مزایای رفاهی کارگران) به فرد دارای معلولیت شاغل.

ماده 4 – کارفرمایان پس از اعلام نیاز و جذب فرد دارای معلولیت جویای کار با حفظ سطح اشتغال (نیروی کار موجود) در کارگاه، به استثنای بازنشستگی، فوت و ازکارافتادگی در چهارچوب این آیین نامه از معافیت برخوردار خواهند شد.

ماده 5 – مبنای تعیین تعداد نیروی کار موجود در کارگاه های دایر، فهرست بیمه و بازرسی سازمان تأمین اجتماعی طی یک سال قبل از به کارگیری فرد دارای معلولیت است و در خصوص کارگاه های تازه تأسیس، فهرست بیمه و بازرسی ظرف شش ماه پس از فعالیت کارگاه ملاک عمل خواهد بود.

تبصره- سازمان تأمین اجتماعی موظف است ترتیبی اتخاذ کند تا امکان دسترسی برخط اطلاعات فهرست و پرداخت حق بیمه کارگاه های مزبور و همچنین فرد دارای معلولیت خوداشتغال برای سازمان برنامه و بودجه کشور فراهم شود.

ماده 6 – کارفرما مکلف است جذب و به کارگیری افراد دارای معلولیت را به صورت کتبی به ادارات تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سازمان تأمین اجتماعی و سازمان اعلام کند.

ماده 7 – سازمان موظف است متناسب با اعتبارات ابلاغی از سوی سازمان برنامه و بودجه کشور، نسبت به ارسال فهرست کارفرمایان و خویش فرمایان مشمول به سازمان تأمین اجتماعی و واریز حق بیمه سهم کارفرمایی و خویش فرمایی مربوط، به حساب سازمان یاد شده اقدام کند.

ماده 8 – سازمان موظف است به استناد بند (ج) ماده (7) قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران – مصوب 1395 -، اعتبارات سالانه مورد نیاز برای اجرای این آیین نامه را بر اساس اطلاعات و آمار، محاسبه و به سازمان برنامه و بودجه کشور ارسال کند. سازمان برنامه و بودجه کشور در چهارچوب ضوابط مندرج در بخشنامه بودجه سنواتی نسبت به پیش بینی اعتبار در لوایح بودجه سنواتی اقدام می کند.

اسحاق جهانگیری
معاون اول رییس جمهور