عنوان : جراحت های ساده ولو آنکه مجازات آنها قانوناً قصاص باشد خارج
از شمول رأی شماره 12- 3/4/62 هیأت عمومی دیوان عالی
کشور است.
علت طرح: اختلاف نظر شعب نوزدهم و بیستم دیوان عالی کشور
موضوع : تفسیر رأی وحدت رویه شماره 12- 3/4/62

خلاصه گزارش پرونده

شعب نوزدهم و بیستم دیوان عالی کشور از رأی وحدت رویه شماره 12- 13/4/1362 هیأت عمومی دیوان عالی کشور دو برداشت کاملاً مختلف داشته و نتیجتاً در موارد مشابه آراء مختلفی صادر کرده اند به این شرح که شعبه بیستم در مقام رسیدگی به اختلاف در صلاحیت بین دادگاههای کیفری 1و2 همدان در رسیدگی به بزه ایراد ضرب و جرح عمدی، با این استدلال که رأی وحدت رویه شماره 12- 13/4/1362 هیأت عمومی دیوان عالی کشور در مورد شکستگی استخوان می باشد و شامل غیر مورد آن نیست صلاحیت دادگاه کیفری 2 را تأیید کرده ولی شعبه نوزدهم در مورد مشابه با استناد به رأی وحدت رویه مذکور در فوق که رسیدگی به جرائمی را که کیفر آنها از باب قصاص می باشد در صلاحیت دادگاه کیفری 1 دانسته با تأیید صلاحیت دادگاه کیفری 1 حل اختلاف نموده است.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« طبق بندب ماده 198قانون اصلاح موادی از»
« قانون آئین دادرسی کیفری،دادگاههای کیفری»
« یک در موارد خاصی از قصاص صالح به »
« رسیدگی می باشند،تمام مواردی که کیفرعمل»
« قصاص باشد به دادگاههای مذکورارتباط پیدا »
« نمی کند و رأی شماره12- 13/4/62 هیأت »
«عمومی دیوان عالی کشورتنهادرمورد شکستگی»
« استخوان بوده و جراحت های ساده ولو آنکه »
« مجازات آنها قانوناً قصاص باشدخارج ازشمول»
« رأی مذکور است، لذا رأی شعبه بیستم دیوان »
« عالی کشورازاین جهت صحیح است.این رأی »
« بموجب ماده واحده قانون وحدت رویه قضائی »
« مصوّب تیرماه 1328 برای شعب دیوان عالی»
« کشور و محاکم در موارد مشابه لازم الاتباع »
« است.»