عنوان : رأی دادگاه کیفری 2 مبنی بر تأیید قرار منع پیگرد از لحاظ جرم
ندانستن عمل انتسابی قابل رسیدگی تجدید نظر در دادگاه کیفری 1
می باشد.
علت طرح: اختلاف نظر شعب دوم و چهارم دیوان عالی کشور
موضوع : رأی دادگاه کیفری 2 بر تأیید قرار منع تعقیب (مرجع تجدید نظر )
خلاصه گزارش پرونده
شعب دوم و چهارم دیوان عالی کشور در مورد قابلیت فرجام رأی دادگاه کیفری 2 بر تأیید قرار منع تعقیب به لحاظ عدم احراز وقوع بزه، آراء مختلفی صادر کرده اند: شعبه چهارم رأی دادگاه کیفری 2 را در این خصوص با توجه به قانون تعیین موارد تجدید نظر احکام دادگاهها و نحوه رسیدگی به آنها مصوّب سال 1367 و قانون تشکیل دادگاههای کیفری 1و2 مصوّب سال 1368 قابل فرجام تشخیص نداده، بلکه قابل تجدید نظر در دادگاه کیفری 1 دانسته و پرونده را بدون رسیدگی اعاده داده ولی شعبه دوم در مورد مشابه به فرجام خواهی رسیدگی و رأی فرجام خواسته را ابرام کرده است.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:
« رأی هیأت عمومی »
« ماده 2 قانون تعیین موارد تجدید نظر احکام »
« دادگاهها ونحوه رسیدگی به آنها مصوّب مهر »
« ماه 1367، دادگاه کیفری یک را مرجع »
« بررسی،نقض یا تأییداحکام دادگاههای کیفری »
« 2 قرار داده وبراین اساس رأی دادگاه کیفری »
« 2 برتأیید قرارمنع پیگرد ازلحاظ جرم ندانستن »
« عمل انتسابی درموارد مصرح در ماده 16این »
« قانون قابل رسیدگی تجدید نظردردادگاه کیفری »
« یک می باشد، بنابراین رأی شعبه چهارم دیوان»
«عالی کشورکه با این نظرمطابقت دارد صحیح و»
« منطبق با موازین قانونی است. این رأی بر طبق »
«ماده واحده قانون وحدت رویه قضائی سال 1328»
« برای شعب دیوان عالی کشورودادگاهها درموارد»
« مشابه لازم الاتباع است.»