عنوان: تصمیم دادگاه بر رد درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش قابل پژوهش است.
علت طرح: اختلاف نظر شعب یازدهم دادگاه استان مرکز و دوم دادگاه استان اصفهان
موضوع: پژوهش خواهی از تصمیم دادگاه بر رد درخواست گواهی عدم امکان سازش
خلاصه گزارش پژوهش
شعبه یازدهم دادگاه استان مرکز به درخواست پژوهش از رأی دادگاه شهرستان مبنی بر رد درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش ماهیتاً رسیدگی نموده و آن را استوار نموده است ولی شعبه دوم دادگاه استان اصفهان در مورد مشابه رأی دادگاه نخستین را به استناد ماده 16 قانون حمایت خانواده قطعی و غیر قابل پژوهش دانسته و قرار رد درخواست پژوهشی را صادر نموده است. موضوع در هیات عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« چون در ماده 16 قانون حمایت خانواده تصریح شده که تصمیم دادگاه در مورد صدور گواهی عدم امکان سازس بین زوجین تعیین نفقه ایام عده و هزینه نگاهداری اطفال (حضانت اطفال ) حق ملاقات پدر یا مادر یا اقربای طبقه اول غایب یا متوفی با اطفال وهمچنین اجازه مقرر در ماده 14 آن قانون قطعی است و در سایر موارد فقط پژوهش پذیر می باشد، بنابرأین در صورتی که دادگاه تصمیم بر رد درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش بین زوجین اتخاذ کند، تصمیم مزبور مشمول هیچ یک از شقوق پنج گانه فوق الاشعار نبوده و قابل پژوهش خواهد بود. این رأی به موجب ماده 3 از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1337 برأی دادگاهها در موارد مشابه لازم الاتباع می باشد. »