عنوان: تقسیم املاک محجورین وغایب مفقودالاثر از صلاحیت واحد ثبتی خارج ودر صلاحیت دادگاه می باشد.
علت طرح: اختلاف نظر شعب سوم وپنجم دیوان عالی کشور
موضوع: افراز وتقسیم املاک محجورین وغائب مفقودالاثر

خلاصه گزارش پرونده

شعبه سوم دیوان عالی کشور قرار عدم صلاحیت ذاتی دادگاه شهرستان تبریز را به اعتبار صلاحیت واحد ثبتی محل در دعوی افراز ملک مشاع که جریان ثبتی آن خاتمه یافته و بین شرکاء محجور وجود داشته تایید کرده است ولی شعبه پنجم دیوان عالی کشور در مورد مشابه قرار عدم صلاحیت ذاتی دادگاه شهرستان تبریز را نقض و پرونده را برأی رسیدگی به دادگاه ارجاع نموده است. موضوع در هیات عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

«نظر به اینکه مقنن به لحاظ حفظ حقوق محجورین وغایب مفقودالاثر و رعایت مصلحت آنها طبق قسمت اخیر ماده 313 قانون امور حسبی مقرر داشته است که در تقسیم ترکه اگر بین وراث ، محجور یا غایب باشد تقسیم به توسط نمایندگان آنها در دادگاه به عمل آید و با توجه به ماده 326 همین قانون که به موجب آن مقررات امور حسبی راجع به تقسیم ترکه در مورد تقسیم سایر اموال نیز ساری خواهد بود ونظر به اینکه ماده اول قانون افراز وفروش املاک مشاع که قانون عام است وبر طبق آن افراز املاکی که جریان ثبتی آنها خاتمه یافته است در صلاحیت واحد ثبتی محل شناخته شده علی الاصول ناسخ ماده 313 قانون امور حسبی که قانون خاص است نمی باشد، نظر شعبه پنجم دیوان عالی کشور که تقسیم املاک محجورین وغایب مفقودالاثر را از صلاحیت دادگاه شناخته است صحیح ومصابق با موازین قانونی است. این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه مصوب تیرماه 1328 برأی شعب دیوان عالی کشور ودادگاهها لازم الاتباع است. »