عنوان: در محل هایی که دادگاه مدنی خاص تشکیل نشده ، رسیدگی به امور مربوط به صلاحیت دادگاه مذکور به استثنای دعاوی راجع به اصل نکاح و طلاق با نزدیکترین دادگاه عمومی محل اقامت خوانده و از جمله دادگاه صلح مستقل است.
علت طرح: اختلاف نظر شعب سیزدهم و هجدهم دیوان عالی کشور
موضوع: صلاحیت دادگاه صلح مستقل در رسیدگی به دعوی طلاق

خلاصه گزارش پرونده

شعبه سیزدهم دیوان عالی کشور در مقام رسیدگی به اختلاف در صلاحیت بین دادگاه صلح خاش و دادگاه مدنی خاص زاهدان در دعوی طلاق صلاحیت دادگاه صلح خاش را تائید نموده ولی شعبه هجدهم دیوان عالی کشور در مقام رسیدگی به اختلاف در صلاحیت بین دادگاه صلح سراوان و دادگاه مدنی خاص زاهدان در مورد مشابه ، صلاحیت دادگاه مدنی خاص زاهدان را تایید کرده است. موضوع در هیات عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده واکثریت قریب به اتفاق چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

«با توجه به ماده 21 قانون آیین دادرسی مدنی که مقرر می دارد: دعاوی راجع به دادگاه هایی که رسیدگی نخستین می نمایند باید در همان دادگاهی اقامه شود که مدعی علیه در حوزه آن اقامت دارد و نظر به صراحت ماده 4 لایحه قانونی تشکیل دادگاه مدنی خاص که رسیدگی دادگاه های عمومی دادگستری را در محلهایی که دادگاه مدنی خاص تشکیل نشده یا پس از تشکیل منحل شده در امور مربوط به صلاحیت دادگاه اخیر الذکر به استثنای دعاوی راجع به اصل نکاح و طلاق تجویز کرده و نیز با توجه به ماده 2 قانون تشکیل دادگاههای عمومی که دادگاه صلح را در عداد دادگاه های عمومی قلمداد نموده است رسیدگی به موضوع که درخواست صدور گواهی عدم امکان سازش به منظور اجرأی صیغه طلاق می باشد در صلاحیت دادگاه صلح خاش محل اقامت خوانده بوده و بالنتیجه رأی شعبه 13 دیوان عالی کشور موافق قانون صادر گردیده است. این رأی بر طبق ماده مصوب هفتم تیر 1328 برأی شعب دیوان عالی کشور و دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است. »