عنوان: دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری از شمول ماده 26 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1356 خارج و اعتراض به احکام مربوط به آنها تابع نصاب خواسته در دعاوی مالی است.
علت طرح: اختلاف نظر شعب دیوان عالی کشور
موضوع: فرجام خواهی از حکم مربوط به دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری

خلاصه گزارش پرونده

شعب بیست ویکم و بیست وپنجم دیوان عالی کشور به دادخواست های فرجامی نسبت به آراء دادگاههای نخستین که در خصوص دعاوی مطالبه اجور اماکن استیجاری به خواسته بیش از مبلغ دویست هزار ریال صادر شده است رسیدگی و آراء فرجام خواسته را ابرام کرده اند ولی شعب بیست و دوم و بیست و سوم دیوان عالی کشور اینگونه آراء را به استناد ماده 26 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب سال 1356 قابل فرجام ندانسته و قرار رد درخواست فرجامی را صادر نموده اند. موضوع در هیات عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

«نظر به اینکه دعوی مطالبه اجور معوقه اماکن استیجاری از دعاوی موضوع قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1356 نمی باشد و از شمول ماده 26 قانون مزبور خارج است بنابرأین آراء شعب 21 و 25 دیوان عالی کشور که دادخواست فرجامی از احکام نخستین دادگاههای عمومی حقوقی در دعاوی به خواسته بیش از دویست هزار ریال اجور معوقه اماکن استیجاری را بر این مبنا پذیرفته و رسیدگی نموده اند صحیح و منطبق با موازین تشخیص می شود. این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضائی مصوب 1328 برأی شعب دیوان عالی کشور و دادگاهها در موارد مشابه لازم الاتباع است. »