عنوان: آراء دادگاههای عمومی حقوقی موضوع ماده 12 قانون اراضی شهری قابل رسیدگی فرجامی نمی باشد.
علت طرح: اختلاف نظر شعب بیست ویکم و بیست و سوم دیوان عالی کشور
موضوع: احکام مربوط به ماده 12 قانون اراضی شهری

خلاصه گزارش پرونده

شعبه بیست ویکم دیوان عالی کشور رأی شعبه پنجم دادگاه عمومی حقوقی تهران را که در تایید رأی کمیسیون ماده 12 قانون اراضی شهری صادر شده به استناد قسمت اخیر ماده مزبور قطعی و غیر قابل فرجام تشخیص داده و فرجامخواهی از آن را رد کرده است ولی شعبه بیست وسوم دیوان عالی کشور در نظیر مورد رأی شعبه دوم دادگاه عمومی حقوقی کرمان را قابل فرجام دانسته و با نقض آن رسیدگی مجدد را به شعبه دیگر همان دادگاه ارجاع نموده است. موضوع در هیات عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

«جمله ذیل ماده 12 قانون اراضی شهری مصوب 27/12/1360 مبنی بر قطعیت حکم دادگاه با توجه به رویه قانونگذار قوه مقننه در جهت اعمال موازین اسلامی مشعر بر این معنی است که آراء دادگاههای عمومی حقوقی موضوع ماده 12 قانون اراضی شهری قابل رسیدگی فرجامی به نحو مذکور در قانون آیین دادرسی مدنی نمی باشد، فلذا رأی شعبه 21 دیوان عالی کشور که بر این اساس صادر گردیده صحیح تشخیص می شود. این رأی بر طبق ماده واحده قانون وحدت رویه قضائی مصوب 1328 برأی شعب دیوان عالی کشور و دادگاهها در موارد مشابه لازم الاتباع است. »