عنوان : طبق بند ب ماده 238 مکرر قانون مجازات عمومی احراز سوء نیت
و تشدید مجازات صادرکننده چک بلامحل منوط به ابلاغ واقعی
اظهار نامه است .
علت طرح : اختلاف نظر شعب دوم و نهم دیوان عالی کشور
موضوع :چک بی محل(کیفیت ابلاغ اظهارنا مه)

خلاصه گزارش پرونده

شعب دوم و نهم دیوان عالی کشور در مورد ابلاغ اظهار نامه چک بی محل آراء مختلفی صادر کرده اند: شعبه دوم ابلاغ واقعی اظهار نامه را برای احراز سوء نیت صادر کننده چک لازم دانسته و به این جهت رأی فرجامخواسته مبنی بر محکومیت صادر کننده چک را به لحاظ اینکه اظهارنامه به او ابلاغ واقعی نشده نقض و رسیدگی مجدد را به شعبه دیگر دادگاه استان ارجاع کرده است ولی شعبه نهم ابلاغ قانونی اظهارنامه را نیز برای احراز سوء نیت صادر کننده چک کافی دانسته و رأی محکومیت صادرکننده چک را در موردی که اظهارنامه ابلاغ قانونی شده ابرام نموده است.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« چون طبق بند ب ماده 238مکررقانون مجازات،موقعی کیفر»
« صادرکننده چک بلامحل تشدید می گردد که درصدور چنین »
« چکی سوء نیت داشته باشد ویکی ازطریق احراز سوء نیت »
« ابلاغ اظهارنامه به او است و اصولاً تا اظهارنامه به شخص »
« متهم ابلاغ واقعی نگردد نمی توان یقین حاصل کرد به اینکه »
« با علم و اطلاع از صدور اظهارنامه از پرداخت مبلغ چک »
« خودداری کرده است، بنابراین ابلاغ اظهارنامه دراین مورد »
«ابلاغ واقعی است نه قانونی مگراینکه دادگاه از طرق دیگری»
« از قبیل اقرار متهم یا دلائل دیگراحراز نماید که متهم از مفاد »
« یا صدور اظهارنامه مطلع شده است معهذا در موقع مقرر از»
« پرداخت وجه چک امتناع نموده است. این رأی طبق قانون »
« وحدت رویه قضائی مصوّب تیرماه 1328 در مورد مشابه »
« لازم الاتباع است.»