عنوان : ایراد صدمه بدنی غیر عمدی موضوع ماده 4 قانون تشدید مجازات
رانندگان با جهات مقرر در ماده 11 قانون مذکور قابل گذشت می
باشد.
علت طرح: اختلاف نظر شعب اول و نهم دیوان عالی کشور
موضوع : مواد 4و11 قانون تشدید مجازات رانندگان

خلاصه گزارش پرونده

شعب اول و نهم دیوان عالی کشور در مورد قابلیت گذشت ایراد صدمه بدنی موضوع ماده 4 قانون تشدید مجازات رانندگان با جهات مقرر در ماده 11 همان قانون آراء مختلفی صادر کرده اند: شعبه نهم گذشت شاکی را در این مورد موجب موقوف شدن تعقیب متهم ندانسته و رأی دادگاه استان کرمان بر محکومیت او را با وجود گذشت شاکی ابرام نموده ولی شعبه اول در مورد مشابه با نقض حکم فرجام خواسته قرار موقوفی تعقیب متهم را صادر کرده است.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« نظر به اینکه ماده 11 قانون تشدید مجازات »
« رانندگان ناظربه تعیین کیفیات مشدده مجازات»
« هایی است که موضوع مادتین 3و4 آن قانون »
« می باشد و متضمن تعیین جرم جداگانه نیست،»
« بنابراین ایراد صدمه بدنی موضوع ماده4قانون»
« تشدید مجازات رانندگان با جهات مقرر در ماده»
« 11 قانون مذکور نیز قابل گذشت خواهد بود.»